Pedofielen zijn adolescentenjongens of -meisjes, volwassen mannen of vrouwen die zich seksueel aangetrokken voelen tot prepubescent kinderen (die nog niet in de puberteit zijn). Sommige pedofielen worden alleen aangetrokken tot meisjes, andere tot jongens, sommige tot beide, andere tot kinderen tot zowel adolescenten als volwassenen. Pedofilie bestaat over de hele wereld, in alle geledingen van het leven, ongeacht rijkdom, onderwijs of religie. Alleen omdat niemand het erover heeft, wil dat niet zeggen dat het niet bestaat!

Niemand kiest ervoor om pedofiel te zijn en de overgrote meerderheid van de pedofielen zal nooit misbruik maken van een kind. Niemand is verantwoordelijk voor zijn fantasieën, maar iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden en handelingen. Het is verboden om tegen een kind te zeggen dat het verliefd is op hem, om seksuele opmerkingen te maken, om hem een pornografisch beeld of zijn eigen geslacht te tonen, of om hem te vragen zijn eigen beeld te zien, om naar hem te kijken, om hem te ontkleederen, om hem te strelen, om zijn privé delen (sek, billen, borst) aan te raken, om hem op schoot te nemen door een kind te hebben.

Pedofilie wordt vaak ten onrechte gedefinieerd als seksueel misbruik van kinderen. In werkelijkheid is pedofilie geen handeling, maar een seksuele aantrekkingskracht. Pedofielen zijn geen monsters, seksuele delinquenten of kindermoordenaars, maar mensen die pijn lijden en hulp nodig hebben om hun fantasieën te overwinnen of met hun fantasieën leven zonder ooit kinderen te misbruiken.

De redenen hiervoor zijn zeer uiteenlopend, omdat ze gebaseerd zijn op de persoonlijke geschiedenis van elk individu. Sommige pedofielen hebben in hun kindertijd te lijden gehad onder geweld, seksueel of anderszins. Anderen kunnen diep gestoord zijn bij het ontdekken van seksualiteit, of zijn opgegroeid in gezinnen waar de grenzen van intimiteit en seksualiteit niet duidelijk zijn afgebakend (we noemen het klimaat of incestual familie).

Het voelen van verlangen naar kinderen is een grote pijn, maar het is niet onvermijdelijk. Veel mensen voelen zich niet meer aangetrokken tot kinderen na een therapie of counseling met een specialist. Anderen leren met hun fantasieën te leven zonder hun dagelijks leven binnen te dringen.

Verplichting vandaag om de integriteit van kinderen te respecteren door het handvest te ondertekenen!

Een tiener of volwassene kan gevoelens van liefde voor een kind ervaren, maar dit mag nooit leiden tot geslachtsgemeenschap, omdat die liefde en dat seksuele verlangen voor het kind onmogelijk te delen zijn en het kind niet volwassen genoeg is om ze te begrijpen. Ook al is er veel tederheid, liefde en zachtmoedigheid, het is altijd een kwestie van geweld tegen het kind. Wanneer een puberaal wezen seksueel verlangen voelt om een prepubescent veel jonger te zijn dan hij of zij, moet hij of zij altijd wegblijven en hulp zoeken, omdat dit een teken is van een ernstig probleem.

Onze samenleving mag kinderen (mini-Miss-wedstrijd, sexy kleding of make-up voor meisjes…) niet uitfilteren, noch kinderen peuteren (prepubescente vormen, gebrek aan haar…).

Door de verschillen tussen generaties weg te nemen, verhindert onze samenleving dat kinderen in hun plaats als kinderen en volwassenen in hun plaats als volwassenen terechtkomen. Een klein meisje gekleed als een sexy vrouw (katoenkleding, minirok, korte shorts, bikini…) kan in ieder van ons een echt ongemak veroorzaken; maar als ze seksuele opwinding opwekt, moeten we ons er zorgen over maken, omdat we weten dat ze alleen speelt om volwassenen na te bootsen, maar ze blijft een kind: er is nooit enige uitnodiging of seksuele intentie in haar kleding of kleren.

Masturberen jezelf door foto’s of video’s van kinderen te bekijken, maakt je hersenen gewend aan het beeld van een kind om opgewonden te worden. Na verloop van tijd zul je meer en meer moeten zien om opgewonden te raken. En al snel kan het nodig zijn om beelden van naakte kinderen te zien in expliciete poses of seksueel aangevallen.

Het bekijken van foto’s of video’s van mishandelde kinderen (pedopornografie, kinderpornografie, kinderpornografie, seksuele inhoud van kinderen, kinderpornografie…) maakt u een medeplichtige van de agressies die zij ondervinden om deze beelden of films te maken. Door deze beelden te bekijken, zelfs zonder ze te betalen of te delen, draagt u bij aan een economie die de productie van deze beelden en daarmee de agressie van steeds meer kinderen aanmoedigt. Het produceren, verspreiden of bekijken van kinderpornografische beelden is illegaal en hoogst verwerpelijk!

De risico’s zijn talrijk: arrestatie door de politie, verslaving aan deze beelden, aanzetten tot het reproduceren van de aanvallen op kinderen in uw entourage….

Als u zich gevangen voelt in deze beelden, bel dan snel een specialist om u te helpen spenen. Je moet de kinderen altijd zien in deze beelden voor wie ze zijn: uitgebuite slachtoffers die een traumatisch en pijnlijk moment doormaken, ook al is het op het eerste gezicht niet duidelijk. Laat je niet voor de gek houden, hun glimlach wordt geforceerd, vaak verkregen met geweld en bedreigingen: ze zijn slechts een front om hun ongemak en pijn te maskeren. Begrijp me niet verkeerd als je de lichaamsreacties van een kind op seksuele stimulatie ziet. Alleen al omdat het lichaam mechanisch reageert op stimulatie betekent niet dat het kind ervan geniet.

Zelfs als het voor jou onoverkomelijk lijkt, moet je de kracht en moed vinden om niet meer naar deze beelden te kijken.

Voelt u zich aangetrokken tot kinderen? Het is niet beschamend om hulp te vragen, integendeel, het is een teken van moed!

In veel landen zijn er instellingen en verenigingen van specialisten die getraind zijn om mensen die zich seksueel aantrekkelijk voelen voor kinderen, te helpen beter met hun fantasieën te leven en hun eventuele impulsen beter te beheersen.

Een lijst vindt u op deze pagina.

Als er in uw land geen instelling bestaat, kunt u naar een therapeut (psychoanalyticus, psychiater, psycholoog…) gaan en met hen praten over uw pedofiele fantasieën. Zorg er alleen voor dat deze therapeut een staatdiploma heeft en deel uitmaakt van een erkende structuur. Sommige therapeuten sturen u naar andere collega’s die u beter kunnen helpen, anderen zullen hun deuren sluiten zonder u te helpen, maar nooit wanhoop! Er zijn bekwame therapeuten in elk land die mensen kunnen helpen die zich aangetrokken voelen tot kinderen. Aarzel niet om met de therapeuten te praten over het PedoHelp® project, wij kunnen hen helpen om u te helpen.

U kunt rustig met deze persoon praten, zonder hen te beoordelen, vertellen wat u hebt gezien en gevoeld en hen aanmoedigen om hulp te zoeken van een gekwalificeerde specialist. Aarzel niet om hem te vertellen over het PedoHelp® project.

Wanneer een persoon zijn seksuele begeerte aan een ander oplegt, is er sprake van misbruik. Misbruik is altijd machtsmisbruik en vaak ook misbruik van vertrouwen, omdat de dader vaak een kwetsbaarder persoon aanvalt dan hij of zij.

Het kind is niet in staat om toe te stemmen voor geslachtsgemeenschap omdat hij of zij nog niet weet wat het is, en hij of zij hoeft het niet te weten. Hij is te jong en onvolwassen om seksualiteit te kennen en te ervaren. Een kind een seksuele ervaring laten hebben, zelfs als dat in de vorm van spel gebeurt, maakt dat kind tot een voorwerp van bevrediging van zijn of haar eigen verlangens als volwassene of adolescent, en dat is onaanvaardbaar.

Seksueel misbruik is een seksuele activiteit waarbij een slachtoffer wordt aangezet of gedwongen door een dader, ongeacht of het zich op hem of haar of op een ander persoon bevindt, met of zonder fysiek geweld. Men kan misbruik maken zonder fysiek contact (intimidatie, kinderlokkerij, exhibitionisme…) of met fysiek contact (zicht, strelingen, aanraken, penetratie…) Het is altijd seksueel misbruik.

Seksuele misbruikers van kinderen zijn mannen en vrouwen die niet goed met elkaar verbonden zijn en zich vaak overweldigd voelen door hun seksuele impulsen. Meestal voelen ze zich comfortabeler bij kinderen dan bij mensen van hun leeftijd (volwassenen en adolescenten).

Als de sadist, de perverse agressor, manipulator en rekenmachine die men zich vaak voorstelt goed bestaat, is het zeldzaam. De overgrote meerderheid van de kindermisbruikers is zachtmoedige en zorgzame mensen die echt van kinderen houden. Kinderen en hun ouders hechten er veel waarde aan omdat ze vertrouwen wekken.

Dat blijkt uit de verschillende wetenschappelijke onderzoeken die wereldwijd zijn uitgevoerd:

Een op de vier aanvallers is een tiener onder de 18 jaar.

Eén op de twee daders is een familielid van het kind.

90% van de daders bevindt zich dicht bij het kind (school, buitenschoolse activiteiten, buurman, vriendin, kinderopvang,…)

Minstens een derde van de seksueel misbruikers van kinderen was zelf slachtoffer van seksueel misbruik als kind; zij konden er nooit over praten of ontvingen geen passende hulp.

In het geval van multi-recidivistische kindermisbruikers werd de eerste aanval vaak gepleegd tijdens de adolescentie, maar dit leidde niet tot strafrechtelijke sancties of therapeutische behandeling. Onderzoek toont echter aan dat alleen strafrechtelijke veroordelingen met de nodige voorzichtigheid het risico van recidive aanzienlijk kunnen verminderen.

De overgrote meerderheid van de kindermisbruikers had niet durven praten over de pedofiele fantasieën die hen achtervolgden voordat ze actie ondernamen.

Alle kinderen zijn waarschijnlijk het slachtoffer van seksueel misbruik van kinderen. Degenen die de verboden en privacyregels hebben gelijkgetrokken, zijn echter beter in staat om de agressors te identificeren, durven nee te zeggen en snel te spreken over een aanval of poging tot mishandeling.

Eenzame kinderen, kinderen die aan zichzelf worden overgelaten, kinderen die geen zin voor richting hebben in hun relaties met anderen, of kinderen die de regels van intimiteit niet volledig hebben overgenomen (tussen families) zijn de belangrijkste doelwitten van kindermisbruikers.

Een seksuele mishandeling heeft altijd ernstige gevolgen, ongeacht de leeftijd van het slachtoffer. De nawerkingen variëren afhankelijk van de kinderen, het type agressie, het type agressie, het type agressie, de herhaling van de agressie, het verband met de dader en de therapeutische en juridische zorg na de agressie.

De effecten treden altijd op, maar op verschillende manieren, in verschillende levenstijden.

Naast mogelijke lichamelijke verwondingen en lichamelijk letsel door verkrachting kan het kind meerdere psychologische gevolgen ondervinden, zoals: schuldgevoelens of schaamtegevoelens, angst, angst, angst, woede, boosheid, verlies van zelfvertrouwen, depressie, angstaanvallen, chronische pijn, chronische pijn, sociaal isolement, wantrouwen jegens alle adolescenten en/of volwassenen, moeilijkheden in emotionele en seksuele relaties, geheugenproblemen, concentratie, enz. alsmede fysiek en mentaal wantrouwen.

Agressie kan ook leiden tot destructief gedrag: zelfmoordpogingen, zelfbeschadiging, anorexia/bulimia, prostitutie, delinquentie, rijden met een hoog risico, alcohol, drugsverslaving, drugs, pornografie,….

Seksueel misbruik kan er ook toe leiden dat het slachtoffer op zijn beurt een misbruiker wordt.

Stilte is niet onvermijdelijk. Lijden is niet onvermijdelijk. De gruwel van seksuele mishandeling kan worden overwonnen door een beroep te doen op specialisten.

Kinderen die het slachtoffer zijn van prostitutie zijn zowel jongens als meisjes, vaak uit sociaal achtergestelde milieus. Kindersekstoerisme is een groeiend fenomeen.

Als u getuige bent van een geval van sekstoerisme waarbij een minderjarige in uw land of in het buitenland betrokken is, meld dit dan onmiddellijk:
www.reportchildsextourism.eu

Sextoeristen komen uit alle lagen van de bevolking. Ze kunnen gehuwd zijn of alleenstaand, mannen of vrouwen, rijk of minder welvarend, jong of oud. Seksuele toeristen die misbruik maken van kinderen kunnen in hun land van herkomst worden vervolgd indien zij niet zijn vervolgd in het land waar het misdrijf is gepleegd. De risico’s zijn enorm: een veroordeling tot meerdere jaren gevangenisstraf en zeer zware boetes, ook vele jaren later. Onder veroordelingen kan het gebruik van prostitutie van minderjarigen vallen, maar ook seksueel geweld, verkrachtingen, beelden van kinderen van seksuele aard en andere misdrijven of pogingen tot het plegen van strafbare feiten die de integriteit van kinderen schenden.

Een toerist die naar een land gaat om mensen te gebruiken voor seksueel genot duwt de corruptie van dat land, de uitbuiting en de verloedering van zijn bevolking.

In sommige landen leidt extreme armoede ertoe dat ouders hun kinderen in de prostitutie duwen, netwerken voor mensenhandel gebruiken deze kinderen in kwetsbare situaties om zichzelf te verrijken en mensen maken gebruik van extreme armoede om van deze kinderen seksuele slaven te maken.

In sommige delen van de wereld is men ervan overtuigd dat geslachtsgemeenschap met een kind bepaalde ziekten zou genezen. In werkelijkheid is het omgekeerde het geval: seksuele betrekkingen met kinderen zijn juist het meest waarschijnlijk besmettingen en overdracht van ziekten zoals aids. Minderjarigen in prostitutiesituaties zijn zeer vaak niet op de hoogte van de middelen voor preventie en bescherming tegen seksueel overdraagbare ziekten.

Ongeacht land, cultuur, traditie, traditie of geloofsovertuiging, een kind is nooit een aanvrager van seksuele betrekkingen.

Het is beter om te voorkomen dat je een kind op de mond kussen, omdat de kus op de mond is gereserveerd voor liefhebbers. Een kind moet begrijpen dat tieners en volwassenen (inclusief ouders) niet zijn of haar geliefden zijn.

Binnen een incest-familie vervagen de verschillen tussen generaties, tussen de ruimtes en rollen van elkaar, en is er weinig respect voor elkaars privacy. Dit maakt het voor kinderen moeilijk om de verschillen tussen jong en oud te herkennen. In deze families heerst een incestueuze sfeer, zonder dat er een incestueuze daad is.

In een incest-familie wordt de privacy van het kind niet gerespecteerd: kussen van de mond van het kind, baden of douchen met het kind, hem/haar laten slapen in het bed van de ouders of ouderlingen… De deuren naar het toilet, de badkamer en de slaapkamers sluiten niet, of in de badkamer komen terwijl iemand aan het wassen is. Iedereen heeft zelden een persoonlijke zaak: het bedrijf van elke persoon is zelfbediening.

Deze verwarring dreigt een kindertoeschouwer van scènes te maken die hij niet kan beheersen: naaktheid van volwassenen, seksualiteit van zijn ouders, confrontatie met pornografie…. Zijn status als kind wordt niet gerespecteerd, en hij heeft niet de juiste referentiepunten in zijn relaties met anderen. Het is dus mogelijk dat ze niet in staat zijn om volwassen seksuele benaderingen te identificeren, dat ze zichzelf niet tegen hen kunnen beschermen en dat ze niet in staat zijn om over hen te praten.

Het is altijd essentieel dat iedereen zijn of haar eigen individuele ruimte heeft, zonder dat er verwarring met die van anderen mogelijk is. Grenzen beschermen en onderwijzen elk individu respect voor anderen in hun intimiteit en verschillen (leeftijd, cultuur, verlangen…)

Een kind dat opgroeit in een incestgezin kan moeite hebben met structureren, zijn of haar eigen identiteit en verlangens hebben, maar ook anderen als verschillend van hem of haar zien. Deze tekortkoming kan hem ertoe brengen een agressor te worden ondanks zichzelf door zijn keuzes of verlangens op te leggen zonder te begrijpen dat de andere persoon ze niet deelt.

De seksualiteit van kinderen is heel anders dan die van volwassenen, en de twee moeten niet verward worden en elkaar ontmoeten.

Naarmate een kind zich ontwikkelt, ontdekt hij of zij zijn of haar lichaam en seks en verkent en raakt het graag. Dit natuurlijke proces vindt alleen plaats, in een intieme ruimte. Een kind mag in deze gebaren nooit worden opgewonden, geforceerd, gedwongen, begeleid of geobserveerd, zelfs niet met tederheid en zachtmoedigheid. De volwassene of adolescent die dit doet, pleegt ernstig seksueel misbruik dat zeer schadelijk is voor de ontwikkeling van het kind.

Een kind kan nooit een seksuele relatie willen hebben, omdat hij of zij nog niet over de psychologische of fysiologische capaciteit beschikt om bewust en met kennis van zaken een seksuele ervaring te beleven. Hij kan een tiener of volwassene vertellen dat hij dat wil, of niet durft te zeggen nee om hem te behagen, maar dat is nooit de wens van het kind.

Wanneer een tiener of volwassene hem of haar een seksuele daad aanbiedt, weet het kind niet wat het is of of het goed of slecht voor hem of haar is. Hij is te jong om het te weten en kan niet ja of nee zeggen tegen iets wat hij niet weet. Hij is misschien nieuwsgierig, maar dat betekent nooit dat hij het met me eens is. Alles in zijn tijd: hij ontdekt seksualiteit met iemand van zijn leeftijd wanneer hij ouder is.

Een kind kan gestoord zijn geweest door een live, gezien of gehoord tafereel en kan een tiener of volwassene gevraagd hebben om te interviewen, aan te raken of aangeraakt te worden op zijn of haar privé delen. Dit is nooit een verzoek om geslachtsgemeenschap, maar alleen een behoefte om te weten of te verifiëren wat is toegestaan en wat verboden is. Het is absoluut noodzakelijk dat de adolescent of volwassene grenzen stelt, de verboden in herinnering brengt en het kind tegen schade beschermt.

De ontdekking van het eigen lichaam en dat van anderen is een teken van een gezonde nieuwsgierigheid van de kinderen: het is alleen een plezierig spel als het wordt gedeeld tussen kinderen van dezelfde leeftijd, d. w. z. dezelfde mate van volwassenheid. Anderzijds is het niet aanvaardbaar of gepast dat een kind misbruik maakt van zijn of haar macht over een ander kind: volwassenen moeten ingrijpen.

Als het belangrijk is om de nieuwsgierigheid en vragen van het kind over seksualiteit te beantwoorden door, indien nodig, gebruik te maken van boeken die aangepast zijn aan zijn leeftijd, dan is het altijd binnen de grenzen van zijn vragen en zijn vermogen om te begrijpen. Het is ongepast om hem/haar te laten zien wat seksueel genot is door hem/haar aan te raken, hem/haar te vragen om u aan te raken, of door hem/haar zijn/haar geslacht of seksuele beelden te laten zien: geen enkele seksuele handeling kan als leerzaam worden beschouwd.

De verklaringen zijn educatief en geruststellend, de daden zijn destructief seksueel misbruik.

Afhankelijk van haar leeftijd en kennis van seksualiteit, kun je haar uitleggen dat pornografie niets te maken heeft met de realiteit van een seksuele relatie. Net als in de films, waar acteurs pretenderen te doden en emoties te voelen, in pornografie, pretenderen professionele acteurs zich te genieten: hun gebaren zijn abrupt, hun houdingen worden bestudeerd om de camera in staat te stellen close-ups te maken op bepaalde delen van het lichaam. Actrices consumeren geneesmiddelen om uit te voeren, vaak ondergaan cosmetische chirurgie om hun lichaam te transformeren. Hun haren worden soms geschoren en zijn gemaakt en verlicht om puistjes, littekens of natuurlijke huidskleuren te verwijderen. Pornografie toont seks, niet het delen van seksualiteit.

In het echte leven is het tegenovergestelde het geval:”liefde maken” is teder, aangenaam en zoet. We praten met elkaar, we wisselen strelingen en kussen uit die plezier en welzijn brengen bij beide partners.

Meisjes hebben net als jongens tijd nodig na de puberteit voordat ze klaar zijn voor seks, omdat seksualiteit zowel fysiek als psychologisch is.

Het opleggen van een huwelijk of seksuele omgang aan een tiener onder het voorwendsel dat hij of zij biologisch in staat is tot voortplanting, is beledigend en schadelijk voor zijn of haar ontwikkeling en toekomstig leven.

Een kind moet de verschillende delen van zijn of haar lichaam kunnen noemen, inclusief de seksuele gebieden: de penis, vagina, billen… met woorden die hij of zij niet bang is om voor volwassenen uit te spreken. Deze woorden mogen niet als vies, schaamteloos of impertinent worden beschouwd. Het kind moet leren privé en intieme gebieden te identificeren om ze te laten respecteren op zijn eigen lichaam en ze te respecteren op het lichaam van anderen.

Het kind moet weten dat hij of zij kan vertrouwen op volwassenen en dat volwassenen beschikbaar zijn om naar hem of haar te luisteren, en dat hij of zij het recht heeft om elke actie te weigeren die hem of haar pijn doet of bang maakt, inclusief uzelf. Hij moet kunnen zeggen dat hij verdrietig of ongemakkelijk is.

Raadpleeg de leeftijdsgeschikte boeken om uw kind te helpen begrijpen dat seksuele omgang tussen meerderjarige volwassenen leuk en bevredigend is.

U kunt ook onze website over kinderen en pre-teens bezoeken:
nonono.help

Als het kind in contact komt met een dader, moet hij of zij gewaarschuwd worden zichzelf te beschermen.

In andere gevallen moeten de vragen van uw kind worden beantwoord volgens zijn of haar leeftijd en aanvraag. Als een zwaar familiegeheim schadelijk is voor de ontwikkeling van een kind, kan vroegtijdige onthulling ook schadelijk zijn. Aarzel niet om de hulp in te roepen van een therapeut die u begeleidt en begeleidt.

Een kind heeft niet de kennis, ervaring of woorden om te zeggen wat het heeft ervaren of ondergaan omdat seksualiteit voor hem of haar onbekend is. Het is met zijn lichaam dat hij zijn lijden en ongemak zal uitdrukken.

Raadpleeg bij twijfel een professional.

Hier zijn een paar tekens die u kunnen waarschuwen:

Kneuzingen, pijnen en pijnlijke plekken op de intieme delen, dijen of elders op het lichaam;

genitale en orale irritaties, terugkerende urinewegeninfecties;

hoge gewichtstoename/-verlies;

bij oudere kinderen, eetstoornissen, tekenen van zelfbeschadiging en littekenvorming, drugs- en alcoholgebruik.

Hier zijn een paar gedragswijzigingen die u kunnen waarschuwen:

Hij isoleert zichzelf, vertelt zijn dagen niet meer, zegt niet meer wat hij doet, belangeloos in wat hij vroeger lief had;

hij is bang, weigert overal alleen te gaan;

zijn academische prestaties verslechteren;

hij weigert te knuffelen, de fysieke nabijheid te weigeren;

niet langer voor een volwassene wil strippen om te wassen, voor een medisch onderzoek of om naar het zwembad/het strand te gaan;

hij is angstig, zenuwachtig, schreeuwt vaak of wordt boos, regresses, begint te handelen en praat als een baby, zuigt zijn duim, natmaakt zijn bed terwijl hij schoon was;

hij heeft zijn eetlust verloren, lijdt aan slapeloosheid, is bang om in slaap te vallen, heeft terugkerende nachtmerries;

het toont een abnormale belangstelling voor seksualiteit: het pakt seksuele onderwerpen aan waarvan het zich op zijn leeftijd niet bewust zou moeten zijn, nabootst seksuele spelletjes, masturbaten of seksuele geluiden in het openbaar nabootsen, maakt tendentieuze tekeningen, vermenigvuldigt verleidelijk gedrag;

hij is agressief met de mensen om hem heen.

Ten eerste, blijf rustig.

Geloof het kind, help hem of haar om zich uit te drukken met zijn of haar kinderlijke woorden zonder ze aan te vullen en zonder uzelf te laten overweldigen door uw zorgen, uw verbeelding en uw kennis van seksualiteit. Laat hem niet herhalen, of vertel vaak wat hij heeft meegemaakt.

Neem hem zo snel mogelijk mee naar de relevante diensten (Politie, Gendarmerie) zodat hij kan worden verzorgd door vakmensen die getraind zijn in het inwinnen van zijn mening.

Laat de beoefenaars van juridische beroepen de vermeende misbruiker interviewen en hun onderzoeken uitvoeren.

Zorg voor het welzijn en de bescherming van het kind zonder ooit zelf op zoek te gaan naar gerechtigheid.

Als u twijfelt of als de opmerkingen van het kind onduidelijk zijn, kunt u hem/haar meenemen naar een kindertherapeut.

Vertel dit kind in ieder geval dat hij of zij terecht met u heeft gesproken, feliciteer hem of haar met hun moed en bedank hen voor het vertrouwen dat ze u hebben.


U kunt het telefoonnummer van uw land bellen om een melding te maken.

Als uw kind een ander kind heeft misbruikt, kan dat komen doordat hij of zij dingen heeft ervaren, gezien of gehoord die zijn of haar emotionele en seksuele ontwikkeling hebben beïnvloed. Bied aan om met een kindertherapeut te praten en hen te begeleiden als ze het ermee eens zijn.

Het zou ook verstandig zijn om een therapeut te raadplegen, alleen, bij een koppel of familie, om na te denken over hoe uw gezin werkt en te begrijpen waarom uw kind de fundamentele verboden niet heeft opgenomen.